پرتابگر T1-T2
پرتابگر پیش فرض دستگاه T1 بوده که با انرژی ۱۱ میلی ژول و عمق نفوذ متوسط جهت سختی سنجی انواع مختلف فلزات استفاده می شود. انرژی پرتابه از طریق سیستم شارژ مغناطیسی به صورت خودکار تامین می شود. دستگاه می تواند با استفاده از سیستم اندازه گیری نوری تعبیه شده در پرتابگر، سختی را با سرعت بالا و دقت زیاد محاسبه نماید.
پرتابگر T2 همان پرتابگر T1 بوده اما انرژی آن بیشتر است. این پرتابگر با انرژی ۳۱ میلی ژول وعمق نفوذ زیاد برای سختی سنجی قطعات خشن، پرداخت نشده و دارای تخلخل (مانند انواع چدنها) استفاده می شود.
پرتابگر T3
پرتابگر T3 با انرژی نفوذ ۶٫۳ میلی ژول برای سختی سنجی قطعات نازک و سبک استفاده می شود. همچنین می توان از این پرتابگر برای سختی‌سنجی سطحی قطعات سمانته و سخت کاری شده استفاده کرد. برخلاف پرتابگرهای T1,2که در واقع یک پرتابگر با دو انرژی متفاوت می باشند، پرتابگر T3 تنها یک انرژی پرتاب دارد.
